Wat is het RTS-Syndroom?

WAT IS HET R.T.S.-SYNDROOM:

Het Religieus Trauma syndroom is het na-effect wat je kunt ervaren in je leven na een religieuze opvoeding. Je kunt er namelijk religie gerelateerde klachten aan overhouden. Ik kan het iedereen aanraden die een religieuze achtergrond heeft om:

-Minstens 1 keer in je leven die impact te bekijken voor je eigen bewustwordingsproces.

–Erkenning te geven aan je gevoelens en emoties.

-Zowel de positieve en negatieve kanten voor jezelf te kunnen herkennen van een religieuze opvoeding kan zo helpend zijn. Ik wil je hier graag bij ondersteunen.

-Het kan ook zijn dat je, net als ik op mijn 19e bij het verlaten van de religie en kerkgemeenschap, in een gat bent gevallen.  Je niet meer weet of voelt wie je zelf bent? Je bent van harte welkom als jongere, of als volwassene met jouw verhaal. Ook als jouw leven heel anders is verlopen. Of je wel of niet meer religieus bent, of als je twijfelt?

Over mij: 

Ik ben opgegroeid tot mijn 19e in een dorp van de Alblasserwaard, ook wel de ‘bijbelbelt’ wordt genoemd. Daar leefde ik als kind tot mijn 12e een fijn, beschermd leven. De nederlands hervormde kerk heb ik alleen niet als positief ervaren. Ik werd angstig door wat de dominee vertelde en ik voelde mij minderwaardig. Ook schaamde ik mij vaak, vooral voor mijn eigen wensen en behoeftes. Dit werd erger naarmate ik ouder werd. Hierbij komt ook nog eens dat ik hoog sensitief was dus alles kwam al bij mij versterkt binnen. Mijn HSP maakte dat ik haarfijn aanvoelde wie ik kon vertrouwen en wie niet. Ik leerde mezelf helaas te wantrouwen en mezelf als zondig te zien waardoor mijn “ik” ver op de achtergrond raakte. Ik kreeg een beeld van God waar ik bang van werd en ik leerde dat ik een nieuw hart nodig had, “ik was geneigd tot alle kwaad” al vanaf mijn geboorte. Dit voelt nu voor mij als mishandeling! We gingen trouw 2 keer op zondag naar de kerk en ik werd een braaf angstig meisje. ‘sMiddags moesten we naar de zondagsschool, geen leuke herinnering. Ook mochten we niet buiten spelen op zondag en droegen we vaak zondags donkerblauwe kleding en een hoed. We lazen christelijke leesboekjes. We hadden geen tv thuis en als we die ooit wel hadden, was deze na een paar maanden alweer weg omdat de dominee dat zei. Ik voelde mij als kind en puber vaak onveilig en zag de oppervlakkige “kledingshow” in de kerk, ik voelde steeds meer weerstand. Omdat ik niet beter wist, deed ik ook maar mee met het beoordelen van anderen, zo hoefde je niet naar jezelf te kijken en te voelen hoe het diep van binnen voelde. Ik werd een “pleaser” en was bang geworden voor autoritaire, dominante en intimiderende, narcistische mensen die het altijd beter wisten dan ik. Ik bleef die mensen ook gek genoeg aantrekken, ook toen ik inmiddels volwassen was en op mijn 19e ging studeren. Ik heb 3 jaar gestudeerd maar ik viel in een heel groot gat! Ik wist niet wie ik was, ik voelde me waardeloos en wereldvreemd en mistte mijn ouders. Omdat ik niet had leren “voelen”, ik kwam uit een mannengezin, wist ik niet wat er met mij was. Ik kon het ook niet aangeven, ik begreep mezelf niet. Ik at mijn emoties weg en ik was veel met mijn uiterlijk bezig en aan het jojo-en met mijn gewicht. Ik besloot op mijn laatste krachten om een nieuw leven in Amsterdam te beginnen, daar woonden vrienden van mij. Ik ontmoette al snel mijn lieve Pakistaanse man die islamitisch was. Dat was mijn redding. Hij voelde voor mij als thuiskomen. Hij kon zich uitten, was een warme persoonlijkheid en hield rekening met gevoelens van mensen en was respectvol. Wat voelde ik mij dan soms een botte hork. Deze keuze kostte me mijn laatste (christelijke) vrienden. Leven met mijn man was een uitdaging maar heeft me zoveel inzichten gebracht leuk en minder leuk. Ik besefte langzaam dat hij mij keihard spiegelde, in de religie maar ook wat betreft mijn minderwaardigheidsgevoel. Hij had een pittig karakter en ik moest leren grenzen stellen en aan mezelf gaan werken. Dat heeft onze relatie nog meer verdiept, liefde is wat ons verbindt.

Op mijn 45ste, tijdens mijn opleiding tot holistisch therapeut, besefte ik eigenlijk pas goed wat de impact was van mijn religieuze achtergrond en het verlaten ervan. Wat had dat veel met mijn leven en zelfbeeld gedaan! Ik ontdekte de web-site van Inge Bosscha: www.dogmavrij.nl en www.religieustraumasyndroom.com en herkende mijzelf. Ook de aangeleerde overtuigingen heb ik op mij in laten werken, dat deed pijn. Ik heb toen kunnen rouwen en praten over die periode dat ik mij had losmaakt, wat heb ik mij op mijn 19e eenzaam gevoeld! Dat is ook de reden dat ik nu graag een luisterend oor wil zijn voor mensen die dit ook hebben meegemaakt. Zo fijn als er iemand is die jou begrijpt en waar je je verhaal kwijt kunt. Ik heb in mijn studietijd het gevoel gehad dat niemand mij snapte en heb veel boosheid gevoeld van binnen waar ik toen niet echt iets mee kon.

Hoe sta ik er nu in: 

Door al mijn ervaringen met 2 religieuze achtergronden en culturen heb ik nu haarfijn door wat er speelt. In mijn werk als pedagogisch werker in Amsterdam heb ik vele jaren met allochtone collega’s mogen werken, ik vond het een verrijking. Ik benader mensen vanuit verbinding en respect, ongeacht geloof of cultuur en niet vanuit angst wat veel mensen om mij heen nog onbewust doen: het wij-jullie denken. Ik zie inmiddels ook de vele mooie kanten en de liefde die ons verbindt. Ik zie dat mensen steeds meer bewustwording krijgen, ook in andere religies en culturen. Er zit nog veel trauma van onderdrukking, slavernij en minderwaardigheid bij mensen uit andere culturen maar ook bij veel Nederlandse mensen! We spiegelen elkaar en kunnen veel van elkaar leren. We zijn veel meer verbonden met elkaar dan we beseffen. Veel culturen waaronder de islamitische hebben een “wij” cultuur dat sprak mij aan omdat ik ook uit een kerkgemeenschap kwam waar een behoorlijk wij-gevoel is, inmiddels zie ik daar de voordelen en de nadelen van. Een nadeel is dat je je kunt verschuilen waardoor je niet aan je zelfontwikkeling toe komt, een voordeel is de zorgzaamheid naar elkaar toe, die kan ook weer overgaan in een verstrikking met de ander. En dat is prima. Zo heeft iedereen zijn of haar mooie proces van bewustwording. Ik voel dat we hier allemaal iets komen leren.

Ik heb voor mijzelf besloten en dat voel ik tot diep in mijn ziel, dat ik geen deel meer wil uitmaken van een groep of religie. Sinds ik weer verbinding voel met mezelf en ik mezelf heb geheeld van veel trauma en blokkades en overtuigingen, voel ik eindelijk verbinding met het licht in mezelf, ik voel de steun van het universum en vertrouw het leven weer. Ik blijf nu heel dicht bij mezelf. Ik kom hier iets doen:  ik heb een missie om mensen weer van zichzelf te laten houden, om de liefde te verspreiden, om het lichtje te zijn in het donker. Om jou weer te helpen  met stralen. 

Heb je een andere religie en/of culturele achtergrond dan ben je bij mij ook van harte welkom. Liefde, veiligheid en respect staat bij mij voorop. Door wat ik zelf heb meegemaakt, biedt ik graag een veilige en liefdevolle sfeer in mijn praktijk. Je moet hier niets, je mag “ZIJN” wie je bent.